Dit artikel, geschreven door Aquadoc, legt je een aantal stappen uit die je moet uitvoeren om artemia voor te bereiden voor je jonge visjes.
Het oogsten van artemialarfjes
De artemiacysten zijn voor jonge visjes niet te verteren.
Ingestie van deze bolletjes kan dan ook tot darmverstopping leiden, vaak met dodelijk gevolg.
Dus moeten de larfjes en de schaaltjes zorgvuldig gescheiden worden. Gezien het feit dat de
niet uitgekomen eitjes zinken en de schaaltjes zonder larve aan het oppervlak drijven,zijn in de middenzone zuivere artemialarfjes te oogsten.
Ontschaalde eitjes
Een andere methode, die in de industriële toepassingen gangbaar is, is het gebruik van ontschaalde eitjes. Het tweede voordeel van deze methode, naast het vermijden van obstructie, is dat de naupliën vlotter uit dit zachte omhulsel geraken (reeds na 9 uur, tegen anders 24 uur), waarbij ze minder energie verbruiken. Deze energiereserves zijn een welkom extraatje voor de vislarven.
En voor minder kieskeurige visjes hoeven we zelfs de naupliën niet te laten kippen: Door het verwijderen van de onverteerbare omhulsels worden de eitjes eetbaar voor deze visjes. Dit truukje is enkele jaren geleden frequent toegepast omdat het ontluikpercentage van de beschikbare artemiacysten erg laag was.
Het derde voordeel is dat door het gebruik van de sterk oxiderende oplossingen een ontsmetting bekomen wordt, niet onbelangrijk bij verdere opkweek van de pekelkreeftjes.
Voor de liefhebber is deze methode zeer bruikbaar bij “miskoop” of bij oude voorraden cysten, die bij de normale behandeling niet meer uitkomen.
Het volledige artikel is enkel toegankelijk voor leden. Log in op het ledengedeelte voor toegang.
De methode is eenvoudig, zo bleek uit de demonstratie, maar vergt wel wat aandacht.
Gedurende 1 uur laten we de artemiacysten weken in 50 ml leidingwater (dus zonder zouttoevoeging) in een bokaaltje van ongeveer ½ liter.
Om te ontschalen voegen we dan evenveel (50 ml) javelwater (5 tot 8 ° Beaumé) toe. Door roeren of omzwenken houden we de oplossing in beweging.
Zorg er wel voor niet te morsen op kleding, want chloor maakt lelijke plekken. We zien dat de kleur van het mengsel verandert van donkerbruin naar grijzig als er chloorbelletjes aan en tussen de cysten komen hangen.
In de tweede fase wordt het chitine-kapsel opgelost en krijgen we de oranje kleur van de naupliën te zien. Dan zien we ook het schuimen verminderen en de cysten die in het begin dreven op de oplossing bevinden zich nu massaal op de bodem van het recipiënt.
Als we dit zien is het de hoogste tijd om de reactie te stoppen. Door verdunnen met veel water, af te gieten door een artemiazeef en grondig na te spoelen met leidingwater kunnen we voorkomen dat de voedzame eitjes volledig oplossen in de hypochloriet. Dus geen telefoon opnemen, de postbode aan de deur laten staan en vooral niet antwoorden als er geroepen wordt om te komen eten.
De duur van de reactie is moeilijk voorspelbaar, adviezen zoals we deze op het internet tegenkomen “we laten dit gedurende ongeveer 20 minuten reageren…” zijn onbetrouwbaar.
De reactiesnelheid hangt af van de concentratie en pH van de chlooroplossing, van de hoeveelheid toegevoegde cysten, van de grootte van de cysten, van de temperatuur, enzovoort. Misschien is het nog het beste te vergelijken met de ontwikkeling van een foto in de donkere kamer, helemaal niet moeilijk, maar wat ervaring helpt…
Het lijkt misschien verleidelijk om in één handeling 100 gram eitjes te decapsuleren en ze dan in te vriezen, (of in sterke pekel te dehydrateren voor bewaring, zoals de ontschaalde eitjes in de handel te koop zijn).
Denk er dan wel aan dat bij de reactie van grote hoeveelheden nogal wat warmte (en giftige chloordamp) kan vrijkomen, zeker bij gebruik van hogere chloorconcentraties. Bovendien moet je dan wel over een voldoende grote fijne zeef beschikken, zodat de chlooroplossing tijdig verwijderd kan
worden. Maar ook daar zijn industriële oplossingen voor gevonden: met behulp van een alkalische oplossing van kaliumpermanganaat wordt het chitine weggeöxideerd.
Na 20 minuten wordt de reactie gestopt met natriumhyposulfiet , de ontcapselde cysten worden afgefilterd en in een organische zuuroplossing van bv. Vitamine C wordt het mangaan dat zich op de cysten afgezet heeft verwijderd. Nu zijn (grote hoeveelheden) ontkapselde cysten klaar voor verdere verwerking. Niettegenstaande er meer reactiestappen zijn is deze handelswijze stabieler en veiliger voor de leefbaarheid van de cysten, en bovendien komen er minder (milieuverontreinigende) chloorverbindingen vrij.
Een professionele opstelling
