Deze vergadering bestond uit een cursus Latijn voor aquariumhouders.
De lessen handelden over het latijnse en griekse alfabet, de klemtoon die gelegd wordt, en die van streek tot streek kan verschillen, vandaar dat Nederlanders soms heel andere klemtonen leggen in de wetenschappelijke namen. Vooral echter de redenen en het belang van de wetenschappelijke namen om over de grenzen heen dezelfe namen te kunnen gebruiken. (Alleen jammer dat de wetenschappers die zich Ichtyologen noemen recidiverende revisies van de genera en families doen, op basis van “nieuwe inzichten”, waardoor de gewone mensen echt niet meer weten welke vis bedoeld wordt, en dus “ramirezi” de ingeburgerde naam wordt, als we niet meer weten of nu Papilliochromis, Microgeophagus of hoe was het weer… daar moet voorstaan.) Tot slot kregen we zicht op het gebruik van de telwoorden in de naamgeving: Trifasciata, pentazona, multispinosa,…
Een mooie kennismaking met de basis van de Latijnse taal in de nomenclatuur, met dank aan de samensteller van deze diareeks, Peter de Batist.
